Kara umowna to zryczałtowane odszkodowanie za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania.

Kara umowna przewidziana jest w art. 483 k.c., który stanowi: „§  1. Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). §  2.  Dłużnik nie może bez zgody wierzyciela zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary
umownej.”

W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi bez względu na wysokość poniesionej szkody. Natomiast, jeżeli dłużnik wykonał zobowiązanie w znacznej części, to może żądać zmniejszenia kary umownej.

Kara umowna rządzi się pewnymi zasadami:
a. dotyczy tylko zobowiązań niepieniężnych,
b. strony muszą dokładnie określić, za co dłużnik ma ponieść odpowiedzialność,
c. przesłanki wymagalności są określane przez ogólne przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej.