Działalność konkurencyjna to wszelka działalność, która w obiektywnym rozumieniu mogłaby negatywnie oddziaływać na interesy prowadzone przez pracodawcę. Działalność będzie miała charakter konkurencyjny, jeżeli pokrywa się choćby w części z zakresem podstawowej lub ubocznej działalności pracodawcy, a także gdy narusza interes pracodawcy lub mu zagraża.

W kodeksie pracy wyróżniamy dwa rodzaje umów o zakazie konkurencji.
Pierwszy rodzaj to umowa o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy. Zakaz jest zawarty w odrębnej umowie, ma swój samodzielny byt prawny. Jednak postanowienia dotyczące zakazu konkurencji mogą być umieszczone w dokumencie umowy o pracę. Prowadzenie działalności konkurencyjnej względem własnego pracodawcy narusza obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy i zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić go na szkodę. Zakaz konkurencji jest elementem stosunku pracy od początku jego istnienia.

Mamy również umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Jest to umowa zawarta z pracownikiem mającym dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Należy jednak pamiętać, iż taka umowa musi zostać zawarta przez pracodawcę i jego pracownika, a więc jeszcze przed ustaniem stosunku pracy. Jeżeli taka umowa zostanie zawarta po ustaniu stosunku prawnego, wtedy nie będzie podlegała reżimowi prawnemu kodeksu pracy.