Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Co istotne – wskazany wyżej przepis daje osobie poszkodowanej uprawnienie do żądania, aby zobowiązany do naprawienia szkody z góry wyłożył potrzebne na leczenie środki.

Niestety, ubezpieczyciele często podnoszą, że poszkodowany powinien korzystać z publicznego sektora usług medycznych, aby nie generować dodatkowych kosztów.

Zgodnie jednak z już utrwalonym orzecznictwem sądowym świadczenie ubezpieczyciela w ramach ubezpieczenia OC obejmuje także uzasadnione i celowe koszty leczenia oraz rehabilitacji poszkodowanego niefinansowane ze środków publicznych.

Jeżeli ubezpieczyciel powołuje się wobec poszkodowanego na ustawowy obowiązek minimalizacji szkody, to może kwestionować celowość kosztów poniesionych przez poszkodowanego – wtedy jednak ciężar dowodu spoczywa na ubezpieczycielu.